تاریخچه تله بخار
ولین تله بخار که ظاهر شد یک تله بخار از نوع سطلی بود که در نیمه اول دهه 1800 ساخته شد. انواع توسعه یافته در سالهای اولیه تله بخار، نوع انبساط فلزی در دهه 1860 بود، سپس یک نوع ضربه ای کمی بعد در دهه 1930، و سرانجام در دهه 1940 نوع دیسکی که همه ما با آن آشنا هستیم توسعه یافت. آخرین فناوری تله شناور آزاد است که برای اولین بار در سال 1966 مورد استفاده قرار گرفت.
تله بخار چیست
تله بخار نوعی دریچه اتوماتیک است که میعانات (یعنی بخار متراکم شده) و گازهای غیر قابل تراکم مانند هوا را بدون خروج بخار فیلتر می کند. در صنعت، بخار به طور منظم برای گرم کردن یا به عنوان نیروی محرکه برای نیروی مکانیکی استفاده می شود. تله بخار در چنین کاربردهایی استفاده می شود تا اطمینان حاصل شود که بخار هدر نمی رود.
علت استفاده از تله بخار
ترشحات بلافاصله و به طور کامل متراکم می شوند
حتی در صورت استفاده طولانی مدت، بخار نشت نمی کند
همچنین می تواند گازهای غیر قابل تراکم مانند هوا را تخلیه کند
عملکرد تله بخار
شیری که به طور خودکار میعانات را از محفظه حاوی بخار تخلیه می کند در حالی که برای بخار زنده باقی می ماند یا در صورت لزوم به بخار اجازه می دهد تا با سرعت کنترل شده یا تنظیم شده جریان یابد. بیشتر تله‌های بخار گازهای غیرقابل چگالش را نیز از خود عبور می‌دهند در حالی که برای بخار زنده محکم می‌مانند.
چرا از تله بخار استفاده می کنند
هنگامی که آب تبخیر می شود و گاز تشکیل می شود، بخار تشکیل می شود. برای اینکه فرآیند تبخیر اتفاق بیفتد، باید به مولکول های آب انرژی کافی داده شود تا پیوندهای بین مولکول ها (پیوندهای هیدروژنی و غیره) پاره شود. این انرژی که برای تبدیل مایع به گاز داده می شود، «گرمای نهان» نامیده می شود.
فرآیندهای گرمایش مبتنی بر بخار از گرمای نهان استفاده می کنند و آن را به یک محصول معین منتقل می کنند. وقتی کار تمام شد (یعنی بخار گرمای نهان خود را از دست داد)، بخار متراکم می شود و به میعان تبدیل می شود. به عبارت دیگر، میعانات توانایی انجام کاری را که بخار انجام می دهد را ندارد. بنابراین، اگر میعانات به سرعت ممکن حذف نشود، چه در لوله کشی انتقال بخار و چه در مبدل حرارتی، راندمان گرمایش کاهش می یابد.
استفاده از تنظیم دستی چه ایرادی دارد
گاهی اوقات اعتقاد بر این است که بار میعانات را می توان با یک دریچه معمولی به جای تله بخار با تنظیم دستی دهانه شیر برای مطابقت با مقدار میعانات تولید شده تنظیم کرد.
از نظر تئوری، این امکان پذیر است. با این حال، دامنه شرایط لازم برای دستیابی به این امر به قدری محدود است که در عمل یک راه حل واقع بینانه نیست.
بزرگترین مشکل این روش این است که تنظیم باز شدن شیر برای تخلیه مقدار ثابتی از سیال به این معنی است که نوسانات بار میعانات را نمی توان جبران کرد. در واقع، مقدار میعانات تولید شده در یک سیستم معین ثابت نیست. در مورد تجهیزات، بار میعانات در هنگام راه اندازی با بار در هنگام کار معمولی متفاوت است. نوسانات در بار محصول نیز باعث تفاوت در میزان میعانات تولید شده می شود. به طور مشابه، در مورد لوله های انتقال بخار، بار میعانات ممکن است بسته به دمای هوای بیرون یا در نتیجه باران یا برف شدید متفاوت باشد.
اگر دستگاه نتواند به نوسانات بار میعانات واکنش نشان دهد، میعاناتی که باید تخلیه شود در عوض در داخل تجهیزات/لوله جمع می شود و راندمان گرمایش کاهش می یابد. از طرف دیگر، زمانی که بار میعانات کاهش می یابد، نشت بخار رخ می دهد و بخار هدر می رود.
بدون دیدگاه